Op 5 september 2016 hield minister Schippers (VWS) de Schoolezing in Amsterdam met de titel: ‘De paradox van de vrijheid’. Tijdens deze lezing vraagt Edith Schippers aandacht voor vrouwenrechten, in het bijzonder voor de rechten van Nederlandse migrantenvrouwen. Ook Femmes for Freedom wordt in deze lezing genoemd;
“Een paar jaar geleden leerde ik Shirin Musa kennen. Zij heeft een stichting opgericht om vrouwen met een islamitische achtergrond juridisch bij te staan als ze tegen hun wil getrouwd zijn of wanneer een man weigert te scheiden.
Situaties waarbij de dubbele standaard in ons land aan het licht komt. De Grondwet is er blijkbaar materieel niet voor iedereen.
Er zijn Nederlandse migrantenvrouwen met een islamitische achtergrond die zijn opgesloten in hun gemeenschap, soms zelfs letterlijk opgesloten in hun huis.
Zij zijn Nederlandse vrouwen maar zij hebben in de praktijk niet de rechten van Nederlandse vrouwen.
Zoiets simpels als het recht om verliefd te worden, een vriendje te hebben, je eigen partner te kiezen, te scheiden van je partner… weet u nog die opsomming die ik zojuist deed? De open deuren. Die we allemaal zò vanzelfsprekend vinden?
Die kernwaarden gelden niet voor deze vrouwen. Als het gaat om vrouwenrechten in de islamitische gemeenschap in Nederland blijft het opvallend stil.
Dappere vrouwen lopen niet alleen tegen de grenzen aan van conservatieve krachten in hun eigen gemeenschap. Ze lopen ook keihard aan tegen de grenzen van onze solidariteit. En waarom?
Wij maken ons druk om het glazen plafond, dat is ons feminisme. Maar we negeren dat in ons eigen land vrouwen opgesloten zitten en niet mogen werken.
Zoals de hoogopgeleide vrouw die hier al jaren woont en alleen getrouwd was door de Imam. Zij sleepte haar man voor de rechter omdat hij weigerde hun religieuze huwelijk te ontbinden.
Waardoor zij niet verder kon met haar leven, zelfs het risico liep om opgepakt te worden voor overspel als ze op vakantie zou gaan naar het land waar ze is geboren.
Dat die vrouw van een Nederlandse rechter het advies kreeg om het eens te proberen bij een Sharia-rechtbank in Londen.
Terwijl er vergelijkbare zaken zijn, waarbij de man op straffe van een dwangsom moest meewerken aan de scheiding.
Deze vrouw was perplex en terecht.
Het probleem is: een religieus huwelijk is in Nederland zo gesloten, je hoeft er niet eens voor naar een moskee. En ook al is dat onwettig, vrouwen die in Nederland zo’n religieus huwelijk sluiten, kunnen er niet meer uitstappen. Zij zijn rechteloos. Vogelvrij. En onze wetten beschermen hen niet.
Wij, die zelf zo relativerend doen over onze eigen cultuur, zien de cultuur van anderen als iets absoluuts.
Wij, die als geen ander weten dat verandering in gezinnen begint bij de vrouwen, bij de moeders, zijn niet solidair met de dappere vrouwen die hun cultuur ter discussie durven te stellen.
Wij, die ons hebben losgemaakt van de kerk, bespreken de rechten van moslimvrouwen niet met deze vrouwen, maar met mannen. Met het patriarchaat.
Met de gebruikelijke, altijd religieuze belangenclubs. Met het moskeebestuur, dat in de regel alleen zichzelf vertegenwoordigt. De mannen die belijden dat ze tegen dwanghuwelijken en eerwraak zijn. Maar die zich niet expliciet willen uitspreken voor het recht van vrouwen op seksuele zelfbeschikking.
Wij, die alle heilige huisjes omver hebben geschopt, vinden dat anderen zich maar in hun cultuur moeten schikken. En wij laten degenen die vooruit willen, vallen. Dat is niet progressief. Dat is het tegenovergestelde van progressief. Het is mensen terugduwen naar een feodaal verleden.
En waarom? Vinden we de werkelijkheid te ongemakkelijk?”
De gehele Schoolezing van minister Schippers is hier te lezen.
Nederland, Amsterdam, 05-09-2016.
H.J. Schoolezing door minister Edith Schippers in De Rode Hoed.
Foto: Olivier Middendorp